العروه الوثقی وسیلة النجاة منهاج الصالحین تحریر الوسیلة آراء المراجع
احکام > ارتباط با اهل بیت علیهم السلام:
چهار انگیزه امام حسین (علیه السلام) درقیام عاشورا
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار انگیزه امام حسین (علیه السلام) درقیام عاشورا
مسأله شرعی:
آیات عظام: امام خمینی، خوئی، اراکی، گلپایگانی، بهجت، نوری همدانی: مسائلي را كه انسان غالباً به آنها احتياج دارد واجب است ياد بگيرد.
آیةالله العظمی امام خامنه ای: اگر نياموختن احکام به ترک واجب يا ارتکاب حرام بيانجامد، گناهکار است.
آیةالله العظمی سيستاني: بر مكلف لازم است مسائلي را كه احتمال مي دهد به واسطه ياد نگرفتن آنها در معصيت – يعني ترك واجب يا فعل حرام – واقع مي شود ياد بگيرد.
آیةالله العظمی زنجاني: مسائلي را كه انسان احتمال عقلائي مي دهد به آنها احتياج پيدا كند و نتواند احتياط كند، بايد پيش از عمل آنها را ياد بگيرد تا در هنگام عمل بر خلاف وظيفه شرعي خود رفتار نكند.
آیةالله العظمی مكارم: هر كس بايد مسائلي را كه معمولاً مورد احتياج او واقع مي شود ياد گيرد يا طريقۀ احتیاط آن را بداند.
آیةالله العظمی وحید خراسانی: مسائلی را که انسان معمولاً به آنها مبتلا می شود، واجب است یاد بگیرد.
=====
1-3- امام حسين(علیه السلام) در وصيت به برادرش محمدبن حنفيه مي‌فرمايد: «أنّي لم أخْرُجْ أشِراً و لاَ بطِراً و لامفسداً... و إنّما خَرَجْتُ لِطَلَبِ الإصلاحِ في أمّةِ جَدّي(صلی الله علیه و آله و سلّم) أريدُ أنْ آمُرَ بالمعروفِ و أنهَي عن المنکرِ و أسيرَ بسيرة جَدّي و أبي علي بن ابي طالب (علیهما السلام).
4- امام حسين (عليه السلام) هنگام بيرون آمدن از مدينه خطاب به مردم فرمود: أَلَا وَإنَّ الدَّعِيَّ ابْنَ الدَّعِيِّ قَدْ رَكَزَ بَيْنَ اثْنَتَيْنِ: بَيْنَ السِّلَّه وَالذِّلَّه؛ وَهَيْهَاتَ مِنَّا الذِّلَّه!! یَأْبَى اللّهُ لَنا ذلِکَ وَ رَسُولُهُ وَ المؤمنون و حُجُورٌ طَهُرَتْ، وَ أُنُوفٌ حَمِيَّةٌ، وَ نُفُوسٌ أَبِيَّةٌ، لا تُؤْثِرَ طاعَةَ اللِّئامِ عَلى مَصارِعِ الْكِرامِ.
آگاه باشيد! اين ناپاك زاده، زنا زاده پسر زنازاده، مرا بين جنگ و ذلت مخير كرده و به راستى چقدر ذلت از ما دور است. خدا، پيامبرش، مؤمنان، دامنهاى پاكِ [مادران]، غيرتمند مردان و سرافرازان - كه كشته شدن در قتلگاه جوانمردان را بر اطاعت از فرومايگان بر مىگزينند - ذلتپذيرى و زبونى را بر ما نمىپسندند.
1). اصلاح امت پیامبر اکرم؛
2) امر به معروف و نهی از منکر؛
3) عمل شدن به سیره پیامبراکرم و علی بن ابی طالب (علیهما السلام)؛
4) دور شدن از ذلّت.
