العروه الوثقی وسیلة النجاة منهاج الصالحین تحریر الوسیلة آراء المراجع
احکام > آیت الله العظمی وحید خراسانی (مدظله):
کفاره روزه
کفاره روزه ماه مبارک
سؤال 177. کفاره خوردن عمدی روزه ماه مبارک رمضان چیست؟
پاسخ: کفاره افطار عمدی روزه ماه رمضان این است که یک بنده آزاد کند، یا دو ماه روزه بگیرد، یا شصت فقیر را سیر کند، یا به هر کدام یک مدّ (که تقریباً ده سیر است) طعام، یعنی گندم یا آرد یا نان یا خرما و مانند اینها بدهد، و چنانچه اینها برایش ممکن نباشد بنابر احتیاط واجب بین تصدق به هر اندازه که می تواند و استغفار جمع نماید، و اگر امکان تصدق نبود استغفار کند، اگرچه یک مرتبه بکوید «استغفرالله» و احتیاط واجب آن است که هر وقت بتواند کفاره بدهد.
کفاره قضای روزه ماه مبارک
سؤال 178. اگر کسی قضای روزه ماه مبارک را گرفته ولی در طول روز عمداً کاری انجام داده که روزه باطل می شود آیا کفاره ای بر عهده اوست و کفاره آن در این صورت چقدر است؟
پاسخ: در قضای روزه ماه مبارک رمضان می تواند پیش از ظهر روزه خود را باطل نماید ولی اگر وقت قضا تنگ باشد (بنابر احتیاط واجب) نمی تواند روز ه را باطل نماید. و اما اگر بعد از ظهر عمداً کاری را که روزه را باطل می کند انجام دهد، باید به ده فقیر هرکدام یک مدّ طعام بدهد و اگر نمی تواند باید سه روز روزه بگیرد و احوط آن است که پی در پی باشد.
باطل کردن روزه به کار حرام (کفاره جمع)
سؤال 179. اگر روزه دار روزه خود را با کار حرامی باطل کند کفاره آن چیست؟
پاسخ: اگر به چیز حرامی روزه خود را باطل کند (چه آن چیز اصلاً حرام باشد مثل شراب و زنا، یا به جهتی حرام شده باشد مثل نزدیکی کردن با عیال خود در حال حیض) بنابر احتیاط، کفاره جمع بر او واجب می شود، یعنی باید یک بنده آزاد کند و دو ماه روزه بگیرد و شصت فقیر را سیر کند، یا به هرکدام آنها یک مدّ طعام بدهد، و چنانچه هر سه برایش ممکن نباشد، هر کدام آنها که ممکن باشد واجب است انجام دهد، و بنابر احتیاط واجب استغفار هم بنماید.
دادن کفاره روزه به یک فقیر
سؤال 180. آیا می شود در کفاره روزه در اطعام شصت فقیر به یک فقیر به اندازه دو یا سه مرتبه اطعام دهد؟
پاسخ: کسی که باید برای کفاره یک روز شصت فقیر را اطعام بدهد، نمی تواند یک نفر از آنها را دو مرتبه یا بیشتر سیر کند، یا به هر کدام از آنها بیشتر از یک مدّ طعام بدهد و زیادی را از کفاره حساب کند ولی می تواند فقیر را با عیال ( اگرچه صغیر باشند و در صورتی که از جهت سنّ به حدّی باشند که در مورد آنها اطعام عرفاً صدق کند) سیر نماید یا به ولی صغیر برای آن صغیر یک مدّ بدهد.
