ترجمه آیت الله العظمی مکارم شیرازی

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

قسم به این شهر مقدس ( مكه)، (۱)

شهرى كه تو در آن ساكنى، (۲)

و قسم به پدر و فرزندش ( ابراهیم خلیل و فرزندش اسماعیل ذبیح)، (۳)

كه ما انسان را در رنج آفریدیم (و زندگى او پر از رنجهاست)! (۴)

آیا او گمان مى‏كند كه هیچ كس نمى‏تواند بر او دست یابد؟! (۵)

مى‏گوید: «مال زیادى را (در كارهاى خیر) نابود كرده‏ام!» (۶)

آیا (انسان) گمان مى‏كند هیچ كس او را ندیده (كه عمل خیرى انجام نداده) است؟! (۷)

آیا براى او دو چشم قرار ندادیم، (۸)

و یك زبان و دو لب؟! (۹)

و او را به راه خیر و شر هدایت كردیم! (۱۰)

ولى او از آن گردنه مهم نگذشت! (۱۱)

و تو نمى‏دانى آن گردنه چیست! (۱۲)

آزادكردن برده‏اى، (۱۳)

یا غذا دادن در روز گرسنگى... (۱۴)

یتیمى از خویشاوندان، (۱۵)

یا مستمندى خاك‏نشین را، (۱۶)

سپس از كسانى باشد كه ایمان آورده و یكدیگر را به شكیبایى و رحمت توصیه مى‏كنند! (۱۷)

آنها «اصحاب الیمین‏»اند (كه نامه اعمالشان را به دست راستشان مى‏دهند)! (۱۸)

و كسانى كه آیات ما را انكار كرده‏اند افرادى شومند (كه نامه اعمالشان به دست چپشان داده مى‏شود). (۱۹)

بر آنها آتشى است فروبسته (كه راه فرارى از آن نیست)! (۲۰)