شیخ انصاری (ره) در کلام آیةالله العظمی بهجت (ره)

آيةالله‌العظمي بهجت(ره) فرموده‌اند: دو کلمه از شيخ انصارى(ره)نقل شده است که بر علوّ مقام او دلالت دارد.

اول آن‌که: يکى از اهل علم حاجتى داشته و مدت‌ها به حرم مشرف مى‏شده و توسل مى‏کرده است، تا اين‌که روزى، عربى را مى‏بيند که وارد حرم شد و عرض حاجت کرد (فرزندش بيمار بوده) و فوراً همان‌جا حاجتش برآورده شد؛ از اين‌رو، خيلى ‏ناراحت مى‏شود و به اصطلاح، قهر مى‏کند و تصميم مى‏گيرد از عراق برود. وقتى به محل اقامتش بر مى‏گردد، به او مى‏گويند: «چندين بار، خادم شيخ به سراغ شما آمد و شما نبوديد». در همين وقت، دوباره خادم سر مى‏رسد. (او را به نزد شيخ فرا مي‌خواند و او به خدمت شيخ شرفياب مي‌شود) سرانجام بعد از آن‌که شيخ، حوايج او (هزينه حج، منزل و عيال) را برآورد،

به او مى‏فرمايد: «شما نگاه نکنيد به اين‏ مردم. اين‌ها را اين‌طور عادت داده ‏اند؛ اما شماها اگر خواستيد حاجت‌تان برآورده شود، بر خشوع و خضوع خود در نماز بيفزاييد.

کلام بزرگى است. کأنّ [گويي] مى‏فرمايد که به اين، أحوج [نيازمندتر]  هستيد.

دوم آن‌که، ايشان مريض شده بودند و اهل علم و عرب‌ها به ديدنشان آمده، و طى عيادت گفته بودند: «ان‌شاءالله خوب ‏مى‏شويد». ايشان در پاسخ فرموده بود:

الموت والحياة من عوارض البدن و السّوج سوادالوجه فى‌الآخرة؛

مرگ و زندگانى از عوارض بدن است؛ ولى مصيبت، سياه‌رويي در آخرت است.

منبع: نکته‏هاى ناب/85