احکام >
(۳۹۲) دانستنی هاپی در باره روزه:
درس {۱} تعریف نِیَّت روزه
بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيم
السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم
وَٱلسَّلَامُ عَلی عِبادِالله
تعریف نِیَّت روزه
نِیَّت یعنی: قصد، اراده و انگیزه اختیاری انسان برای انجام عبادات.
در روایات ارزش هر کار با توجه به «نِیَّت» و انگیزه صاحب عمل تعیین میشود.
در متون روایی نِیَّت اصل و شالوده کارها معرفی شده و اعمال را ثمره آن میدانند.
لذا مؤمنان به داشتن نِیَّت پاک و مخلصانه توصیه شده و نِیَّت فاسد و ریایی را عامل از بین رفتن برکت و پیشآمدن بلا و گرفتاری دانستهاند.
بنا بر نظر فقها نِیَّت همراه با قصد قربت در عبادات ضروری است و نِیَّت از ارکان عبادات محسوب میشود؛ و البته لازم نیست بر زبان آورده شود.
توجه:
نِیَّت در روزه فقط نخوردن و نیاشامیدن نیست؛ بلکه روزه یعنی اینکه انسان تصمیم بگیرد برای انجام دستور خداوند از اذان صبح تا اذان مغرب از چند کار معیّن، که به آنها مبطلات روزه گفته میشود، خودداری کند. به این تصمیم که خودش یکی از واجبات روزه است، نِیَّت گفته میشود.
نِیَّت (عربی: نِیَّةٌ، «قصد») یک مفهوم اسلامی برای بیان هدف قلبی فرد برای انجام یک کار در راه خدا (الله) است. یک مسلمان باید پیش از به پا داشتن نماز و همچنین برای آغاز حج (زیارت مکه) نِیَّت داشته باشد.
بدین ترتیب، نِیَّت یا قصد یک شخص از اهمیت بالایی در یک مورد عمل عبادی برخوردار است.
اَللّهُمَّعَجِّللِوَلیِّکَالفَرَجَ وَالْعافِیَةوَالنَّصْرَ
اَللّهُمَ صَلَّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّد وَ عَجِّل فَرَجَهُم وَ اَهلِک وَالْعَنْ أعْدائَهُم أجْمَعِین