العروه الوثقی وسیلة النجاة منهاج الصالحین تحریر الوسیلة آراء المراجع
احکام > احکام شرعی:
(۱۱) واجبات و مستحبات رکوع و حدیثی در باره مانع موفقیت و خودسازی
بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيم
الـسَّلاَمُ عَـلَى مَـهْدِيِّ الْأُمَـمِ وَ جَـامِـعِ الْـكَـلِم
السَّلَامُ عَـلَى بابَ اللَّه
السلام عَـلَى عَيْنَ اللَّهِ النَّاظِرَةَ، وَ يَدَهُ الباسِطَة
وَ اَلسَّلاَمُ عَلَى عِبَادِ اَللَّهِ اَلصَّالِحِين
واجبات و مستحبات رکوع
حدیثی در باره مانع موفقیت و خودسازی
آقا أمیرالمؤمنین على (عليه السلام) در نامه‌ای به يكى از يارانش میفرمایند:
فَتَدارَكْ ما بَقِيَ مِن عُمُرِكَ، و لا تَقُلْ: غَدا و بَعدَ غَدٍ،
فإنّما هَلَكَ مَن كانَ قَبلَكَ بِإقامَتِهِم على الأمانِيِّ و التَّسوِيفِ، حتّى أتاهُم أمرُ اللّه ِ بَغتةً و هُم غافِلونَ.
آنچه را از عمرت باقى مانده است را درياب و مگو: فردا و پس فردا؛
زيرا پيشينيان تو به سبب تكيه كردن به آرزوها و امروز و فردا كردن هلاك شدند؛ چرا كه فرمان خدا (مرگ) ناگهان اين غافلان را در رسيد
حدیث و برخی از مسائل رکوع
قال الباقر (علیه السلام):
مَن اَتَمَّ رُکوعَهُ لَم تَدخُلهُ وَحشَةٌ فی القَبر.
هر که رکوع نمازش را کامل انجام دهد هیچ ترس و وحشتی در قبر سراغش نمی‌آید
الکافی، ج۳ص۳۲۱،ح۷.
واجبات رکوع:
{۱} رعایت قیام قبل از رکوع،
{۲} خم شدن به حدی که کف دست به سر زانوها برسد،
{۳} گفتن ذکر،
{۴} رعایت آرامش و طمأنینه بدن در حال ذکر رکوع،
{۵} رعایت قیام بعد از رکوع.
مستحبات رکوع:
در مواردی انجام اعمال و اذکاری در رکوع، بر نمازگزار مستحب است، مانند
{۱} گفتن «اللّٰه اکبر» در حال خم شدن برای رکوع.
{۲} زانوها را به عقب بردن و جلو نیاوردن در حال رکوع.
{۳} پشت خود را طوری راست نگه دارد، که اگر قطرۀ آبی بر آن ریخته شود، به‌جای خود بایستد.
{۴} گردن را موازی پشت کشیدن.
{۵} بر زمین بین دو پای خود نگاه کردن.
{۶} «تجافی» یعنی مردان دست را از دو پهلوی خود فاصله دادن.
{۷} کف دست‌ها را بر دو زانو گذاشتن.
(البته امام خامنه‌ای میفرمایند بنابراحتیاط واجب کف دست‌ها را روی زانوها قرار دادن.
{۸} نچسباندن انگشتان دست به هم.
{۹} دست راست را قبل از دست چپ، بر زانو گذاشتن.
{۱۰} بانوان، دو کف دست را بالاتر از زانوها قرار دادن.
{۱۱} تکرار ذکر «سُبْحٰانَ رَبِّیَ الْعَظٖیمِ وَ بِحَمْدِهٖ» تا سه مرتبه و پنج مرتبه بهتر است و بهتر از آن هفت مرتبه است.
{۱۲} قبل از گفتن «سُبْحٰانَ رَبِّیَ الْعَظٖیمِ وَبِحَمْدِه» این دعا را بخواند:
«اللّٰهُمَّ لَکَ رَکَعْتُ وَلَکَ اسْلَمْتُ وَبِکَ امَنْتُ وَعَلَیکَ تَوَکَّلْتُ وَانْتَ رَبٖی، خَشَعَ لَکَ سَمْعٖیْ وَبَصَرٖیْ وَشَعْرٖی وَبَشَرِی وَلَحْمٖی وَدَمٖی وَمُخٖی وَعَصَبٖی وَعِظٰامٖی وَمٰا اقَلَّتْهُ قَدَمٰای غَیرَ مُسْتَنْکِفٍ وَلٰا مُسْتَکْبِرٍ وَلٰا مُسْتَحْسِرٍ»
و پیش از ذکر یا بعد از ذکر صلوات فرستادن .
{۱۳} در نماز جماعت، امام، ذکر رکوع را بلند و مأموم آهسته بگوید، طوری‌که صدا به امام نرسد.
{۱۴} در نماز فرادا، نسبت به بلند یا آهسته بودن صدا، ذکر را طبق قرائت حمد و سوره‌اش بخواند.
{۱۵} چون سر از رکوع بر دارد بگوید:
«سَمِعَ اللّٰهُ لِمَنْ حَمِدَهْ الْحَمْدُللّٰهِ رَبِّ الْعٰالَمٖینَ اهْلَ الْکِبْرِیٰآءِ وَالْعَظَمَةِ وَالْجُودِ وَالْجَبَرُوْتِ».
