العروه الوثقی وسیلة النجاة منهاج الصالحین تحریر الوسیلة آراء المراجع
احکام > شناخت خون حیض:
{۱۷} حُکم خونی که معلوم نیست خون نفاس است یا حیض
بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِمِ.
وَ اَلسَّلاَمُ عَلَى عِبَادِ الله
{۱۷} حُکم خونی که معلوم نیست خون نفاس است یا حیض
سؤال:
اگر در خونی که دیده شک کند که خون حیض است یا نفاس تکلیف چیست؟
پاسخ:
آیات عظام: امام خمینی، خوئی، گلپایگانی، اراکی، فاضل لنکرانی، صافی، تبریزی، امام خامنه ای، سیستانی، وحید خراسانی، مکارم شیرازی، نوری همدانی، سبحانی، جوادی آملی: چنانچه شرائط حیض را داشته باشد، باید حیض قرار دهد.
آیات عظام گلپایگانی، صافی گلپایگانی: به احکام حیض و نفاس عمل کند و غسل را به قصد ما فی الذمّه از حیض یا نفاس بجا آورد.
آیات عظام: خوئی، تبریزی، سیستانی،وحید، مظاهری فرموده اند: اگر خونی ببیند و شک کند که خون حیض است یا استحاضه چنانچه شرائط حیض را داشته باشد، باید حیض قرار دهد.
آیةالله العظمی بهجت: اگر در ایّام عادت زن باشد، آن را خون حیض قرار می دهد وگرنه باید به وظیفه ای که مشترک بین حیض و نفاس است عمل کند، یعنی لازم نیست آنچه برحائض واجب است ولی بر نفساء واجب نیست و آنچه بر نفساء واجب است و بر حائض واجب نیست بجا آورد، گر چه انجام دادن مجموع وظائف حائض و وظائف نفساء، مطابق احتیاط است، بلکه این احتیاط در صورت امکان ترک نشود، و در صورت عدم امکان احتیاط ، مخالفت قطعیه ننماید.
آیةالله العظمی شبیری زنجانی: اگر خونی ببیند و شک کند خون حیض است یا استحاضه، چنانچه درایّام عادت یا يکی دو روز قبل باشد(هر چند نشانه حیض را نداشته باشد) یا بیش از دو روز قبل از عادت با نشانه حیض باشد، این خون حیض به شمار می آید و اگر بیش از دو روز قبل از عادت بدون نشانه حیض باشد باید اعمال استحاضه را انجام دهد، همچنین است اگر شک کند خون حیض است یا استحاضه یا خون دمل و زخم. حکم خون دیدن پس از ایّام عادت در مسأله [۴۸۰] خواهد آمد.
آیةالله العظمی مکارم این مسأله را در رساله خود نیاورده اند.
به نقل از:
فتاوای هفده مرجع تقلید به ترتیب حروف الفبا، پس از امام خمینی:
مراجع و آیات عظام متوفّی (قدّس سرّهم)
(۱) امام خمینی. (۲) اراکی. (۳) بهجت.
(۴) تبریزی. (۵) خوئی. (۶) فاضل لنکرانی.
(۷) گلپایگانی. (۸) صافی گلپایگانی.
مراجع و آیات عظام حیّ (مدّ ظلّهم)
(۱) امام خامنه ای. (۲) جوادی آملی.
(۳) سبحانی. (۴) سیستانی. (۵) شبیری زنجانی.
(۶) مظاهری. (۷) مکارم شیرازی.
(۸) نوری همدانی. (۹) وحید خراسانی.
