چون برای شناخت احکام شرعی باید سالها تلاش و تحصیل کرد تا بتوان فهم درستی از آیات و روایات بدست آورد و احکام دینی را از آنها استخراج نمود و این کار از عهده خیلی از ماها به دلیل کمبود وقت بر نمی آید لذا اسلام سفارش کرده است که برای آگاهی از احکام به خُبره مراجعه کنیم.
به عبارت دیگر شخص برای انجام احکام الهی سه راه دارد:
{۱} با زحمت و کوشش تحصیل علم کند تا مجتهد شود.
{۲} فتاوای مجتهدان را مطالعه کند و طوری عمل کند که طبق فتاوای همه، عمل او صحیح باشد که اصطلاحاً می گویند احتیاط کرده است.
{۳} به فتوای مجتهد جامع الشرایطی که احکام شرعی را آموخته عمل کند یعنی از او تقلید نماید.
غیر از این سه راه، راه دیگری وجود ندارد.
دو نکته:
{۱} اگر کسی به اجتهاد برسد، واجب است به نظر خود عمل کند و اگر جامع الشرایط هم باشد دیگران نیز از او تقلید می کنند، و از احتیاط کردن و تقلید بی نیاز است.
{۲} احتیاط است نیازمند به اطلاعات فراوان و تسلط کامل به فتاوای فقهاء و مجتهدین است و برای اینکه در هر مساله ای احتیاط کنیم زندگی ممکن است مختل شود! مثلاً در سفر خاصّی:
برخی از مجتهدین می گویند نماز «شکسته» است،
برخی ازمجتهدین می گویند: نماز «کامل» است.
و حال کسی که می خواهد به احتیاط عمل کند باید نماز را به دو صورت «شکسته» و «کامل» بخواند که مستلزم تکرار است و ..
بنابراین اگر کسی که به اجتهاد نرسد و قادر به احتیاط هم نباشد ناگزیر است تقلید کند.