العروه الوثقی وسیلة النجاة منهاج الصالحین تحریر الوسیلة آراء المراجع
احکام > نذر و عهد:
حکم پشیمان شدنم از نذری که کردم مرجع تقلید آیةالله العظمی مکارم شیرازی(مدظله)
سوال سلام علیکم . سال ها پیش زمانی که در راهنمایی «دوره اول متوسطه » بودم یکی از بستگان نزدیکم تصادف کرد و من بدون فکر و تامل و احساسی نذر کردم اگر سالم ماند که البته آسیب جدی ندیده بود در روز عروسی و عقدم هیچ گونه آرایشی نکنم که خیلی زود هم از نذری که کردم پشیمانم شدم ولی خوب دیگر نمی‌توانستم کاری کنم و الان هم از نذری که کردم پشیمانم باید چه کارکنم ؟
مرجع تقلید: حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی(مدظله)
مرجع تقلید: حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی(مدظله)
جواب:بسم الله الرحمن الرحیم
والسلام علی عبادالله الصالحین و رحمةالله و برکاته
با تشکر از اعتماد شما به «سایت انهار»
بزرگوار
اولاً: نذر آن است که انسان خود را ملزم کند که کار خیرى را براى خدا بجا آورد، یا کارى را که انجام ندادنش بهتر است براى خدا ترک نماید.
ثانیاً: در انعقاد نذر صحیح باید شرایط صحیح بودن نذر ملاحظه شود.
شروط وجوب نذر
(1) نذر به صورت صیغه عربی یا به صیغه فارسی یا هر زبان دیگر خوانده شود.
چون لازم نیست حتماً به عربى خوانده شود، پس اگر نذر کننده بگوید: «چنانچه مریض من خوب شود، براى خدا بر عهده ی من است که فلان مبلغ به فقیر بدهم"، نذر او صحیح است.
(2) رجحان داشتن مورد نذر
اگر نذر کند که کار حرام یا مکروهى را انجام دهد، یا کار واجب یا مستحبى را ترک کند، نذر او صحیح نیست.
بنابراین نذر شما چون برای ترک مستحب {مثل ترک آرایش} بوده صحیح نیست و از اول باطل است.
(3) امکان انجام نذر
انسان کارى را مى‌تواند نذر کند که انجام آن در توانش باشد.
شروط نذر کننده
برای صحت نذر، نذر کننده باید دارای خصوصیتهای ذیل باشد.
(1) نذر کننده مکلّف باشد.
بنابراین بر کسی که مکلف نیست عمل و وفای به نذر واجب نیست.
(2) نذر کننده عاقل باشد.
بنابراین آدم سفیهى که مال خود را در کارهاى بیهوده مصرف مى‌کند، چنانچه با حال سفاهت بالغ شده باشد یا حاکم شرع او را از تصرف در اموالش جلوگیرى کرده باشد، نذرهاى مربوط به مالش صحیح نیست.
(3) نذر کننده مختار باشد.
بنابراین آدم سفیهى که مال خود را در کارهاى بیهوده مصرف مى‌کند، چنانچه با حال سفاهت بالغ شده باشد یا حاکم شرع او را از تصرف در اموالش جلوگیرى کرده باشد، نذرهاى مربوط به مالش صحیح نیست.
والسلام علی عبادالله الصالحین و رحمةالله و برکاته
با تشکر از اعتماد شما به «سایت انهار»
بزرگوار
اولاً: نذر آن است که انسان خود را ملزم کند که کار خیرى را براى خدا بجا آورد، یا کارى را که انجام ندادنش بهتر است براى خدا ترک نماید.
ثانیاً: در انعقاد نذر صحیح باید شرایط صحیح بودن نذر ملاحظه شود.
شروط وجوب نذر
(1) نذر به صورت صیغه عربی یا به صیغه فارسی یا هر زبان دیگر خوانده شود.
چون لازم نیست حتماً به عربى خوانده شود، پس اگر نذر کننده بگوید: «چنانچه مریض من خوب شود، براى خدا بر عهده ی من است که فلان مبلغ به فقیر بدهم"، نذر او صحیح است.
(2) رجحان داشتن مورد نذر
اگر نذر کند که کار حرام یا مکروهى را انجام دهد، یا کار واجب یا مستحبى را ترک کند، نذر او صحیح نیست.
بنابراین نذر شما چون برای ترک مستحب {مثل ترک آرایش} بوده صحیح نیست و از اول باطل است.
(3) امکان انجام نذر
انسان کارى را مى‌تواند نذر کند که انجام آن در توانش باشد.
شروط نذر کننده
برای صحت نذر، نذر کننده باید دارای خصوصیتهای ذیل باشد.
(1) نذر کننده مکلّف باشد.
بنابراین بر کسی که مکلف نیست عمل و وفای به نذر واجب نیست.
(2) نذر کننده عاقل باشد.
بنابراین آدم سفیهى که مال خود را در کارهاى بیهوده مصرف مى‌کند، چنانچه با حال سفاهت بالغ شده باشد یا حاکم شرع او را از تصرف در اموالش جلوگیرى کرده باشد، نذرهاى مربوط به مالش صحیح نیست.
(3) نذر کننده مختار باشد.
بنابراین آدم سفیهى که مال خود را در کارهاى بیهوده مصرف مى‌کند، چنانچه با حال سفاهت بالغ شده باشد یا حاکم شرع او را از تصرف در اموالش جلوگیرى کرده باشد، نذرهاى مربوط به مالش صحیح نیست.
