العروه الوثقی وسیلة النجاة منهاج الصالحین تحریر الوسیلة آراء المراجع
احکام > واجبات نماز:
احكام نيّت
مسأله ۹۹۶- نمازگزار باید نماز را به قصد اجرای دستور خدا انجام دهد. لازم نیست آن را به تفصیل از قلب بگذراند، چنان‌كه لازم نیست بر زبان آورد. درجات قرب عبادت، به درجات معرفت پروردگار و محبّت وی و در محضر او بودن و مظهر وی شدن است.
مسأله ۹۹۷- نمازگزار باید نمازی را كه میخواهد اقامه نماید، معیّن كند. اگر آن نماز، معیّن است؛ مانند نماز مغرب كسی كه نماز مغرب قضا به عهده ندارد، در این صورت قصد نماز مغرب كافی است و تعیین ادا یا قضا لازم نیست؛ همچنین كسی كه مثلاً نماز مغرب قضا به عهده دارد، ولی فقط درصدد انجام دادن نماز اداست، تعیین ادا یا قضا لازم نیست و اگر آن نماز مشترک بین واجب و مستحب، نیز بین ادا و قضاست و هر دو طرف اشتراک میتواند مقصود نمازگزار باشد، در این صورت، باید نمازی را كه میخواهد اقامه نماید، معیّن كند، هرچند به اجمال باشد و بدون تعیین، نماز باطل است.
مسأله ۹۹۸- نمازگزار باید قصد نماز معیّن را تا پایان ادامه دهد، به گونه‌ای كه اگر در هر حالتی از نماز از وی سؤال شود، بتواند بگوید فلان نماز را انجام میدهم.
مسأله ۹۹۹- نیّت نماز ـ به معنای انجام دادن آن به دستور خداـ باید خالص باشد. قصد غیر خدا ـ خواه در تمام نماز، خواه در جزئی از اجزای آن، اعم از آنكه فقط برای غیر خدا باشد یا بخشی از آن برای غیر او باشد و خواه به وسیله كاری یا وصفی، مانند در مسجد خواندن یا اول وقت ادا نمودن و خواه به صورت ریا، یعنی به دیگران نشان دهد كه برای خدا نماز میخواند یا به صورت سُمعه، یعنی به گوش دیگران برساند، در حالی كه چنین نیست ـ نماز را باطل میكند.
