العروه الوثقی وسیلة النجاة منهاج الصالحین تحریر الوسیلة آراء المراجع
احکام > نجاسات و مطهّرات:
راه نجس شدن چيزهای پاک
مسئله ۱۲۹- اگر چيز پاک به چيز نجس برسد و هر دو يا يكی از آن‌ها به گونه‌ای تر باشد كه تری يكی به ديگری برسد، چيز پاک نجس میشود و چنانچه تری به قدری كم باشد كه به ديگری نرسد، چيزی كه پاک بوده، نجس نمیشود.
مسئله ۱۳۰- اگر چيز پاكی به چيز نجس برسد و انسان شک كند كه هر دو يا يكی از آن‌ها تر بوده يا نه، آن چيز پاک نجس نمیشود.
مسئله ۱۳۱-دو چيزی كه انسان نمیداند كدام پاک و كدام نجس است، اگر چيز پاكی با رطوبت به يكی از آن‌ها برسد، نجس نمیشود؛ ولی اگر يكی از آن‌ها پيش‌تر نجس بوده و انسان نداند پاک شده يا نه، چنانچه چيز پاكی با رطوبت به همان يكی برسد، نجس میشود.
مسئله ۱۳۲- زمين و پارچه و مانند اين‌ها، اگر رطوبت داشته باشد، هر قسمتی كه نجاست به آن برسد، نجس میشود و جاهای ديگر آن پاک است؛ همچنين است خيار، خربزه و مانند اين‌ها كه دارای رطوبت‌اند.
مسئله ۱۳۳- هرگاه شيره، روغن و مانند آن، روان باشد، با نجس شدن يک جزء، تمام آن نجس میشود؛ ولی اگر روان نباشد، تمام آن نجس نمیشود، بلكه فقط محل برخوردْ نجس میشود و بقيّه آن، پاک است.
مسئله ۱۳۴-اگر مگس يا حيوانی مانند آن، روی چيز نجسی بنشيند كه تر است و سپس روی چيز پاكی كه آن هم تر است، بنشيند، چنانچه انسان بداند نجاست همراه آن از بين نرفته، چيز پاک نجس میشود و اگر نداند، پاک است.
مسئله ۱۳۵-اگر جايی از بدن كه عرق دارد، نجس شود و عرق نجس‌شده از آنجا به جای ديگر برسد، هرجا كه عرق به آن رسيده، نجس میشود و هرجا كه عرق به آن نرسيده، پاک است.
مسئله ۱۳۶- خلطی كه از بينی يا گلو میآيد، اگر خون داشته باشد و روان نباشد، جايی كه خون دارد، نجس و بقيه آن پاک است، پس اگر به بيرون دهان يا بينی برسد، قسمتی كه انسان يقين دارد جای نجس خلط به آن رسيده، نجس است و محلی كه شک دارد جای نجس به آن رسيده يا نه، پاک است.
مسئله ۱۳۷- اگر ظرفی كه آب دارد و ته آن سوراخ است، روی زمين نجس قرار گيرد، چنانچه آبِ برون رفت آن، به گونه‌ای زير آن جمع شود كه با آب ظرف، يكی حساب شود، آب ظرف نجس میشود و چنانچه آبی كه از زير آن خارج میشود، در زمين فرو رود يا به گونه‌ای جاری شود كه با آب داخل آن يكی حساب نشود، آب ظرفْ نجس نمیشود.
مسئله ۱۳۸- اگر چيزی در داخل بدن باشد و به نجاست برسد و پس از بيرون آمدن آلوده نباشد، پاک است و چنانچه چيزی از بيرون داخل بدن شود و به نجاست برسد، بنا بر احتياط واجب نجس است، هرچند پس از بيرون آمدن، آلوده به نجاست نباشد، پس اگر اسباب اماله يا آب آن، در مخرج مدفوع وارد شود، يا سوزن، چاقو و مانند اين‌ها در بدن فرو رود و در درون با نجس برخورد كنند، احتياط واجب نجس بودن آن‌هاست، هرچند پس از بيرون آمدن، به نجاست آلوده نباشند؛ همچنين است آب دهان و بينی، اگر در داخل به خون برسد و پس از بيرون آمدن به خون آلوده نباشد.
