حضرت سلمان رحمة الله عليه در اين روز در سال 36 هجري در سن 250 سالگي وبنابرنقلي 350 سالگي يا بيشتر در مدائن از دنيا رفت. او را سلمان بن الاسلام و سلمان پاك و سلمان خير و سلمان محمدي صلي الله عليه وآله لقب داده اند. و در خطاب به او گفته اند: «السلام عليك يا من خلط ايمانه بأهل البيت الطاهرين»
اميرالمؤمنين عليه السلام فرمودند: «سلمان از كساني بود كه بر حضرت زهرا سلام الله عليها نماز خواند.»
امام صادق عليه السلام فرمودند:«سلمان علم اول و آخر را درك كرد، و او دريايي است كه هر كسي را بهره اي از آن نيست، و او از ما اهل بيت است.»
جبرئيل به پيامبرصلي الله عليه و آله عرض كرد:«اشتياق بهشت به سلمان بيشتر از اشتياق او به بهشت است.»
در بزرگي مقام و قدر او همين اندازه بس كه مولانا اميرالمؤمنين عليه السلام وسايل غسل و كفن او را آوردند و او را غسل داده كفن نمودند و بر او نماز خوانده و دفن نمودند.
او از كساني است كه درباره امر خلافت و غصب آن بر ابوبكر اعتراض كردند. سلمان بپا خاست و گفت:
«اي ابابكر! هنگامي كه مرگ به سراغت آيد امرت را به كه مي سپاري؟ هنگامي كه از احكام امت از آنچه نمي داني سوالل كنند به كه پناه مي بري؟ آيا تو امام بر كسي هستي كه اعلم از توست؟ مقدم بدار هر آنكه خدا او را مقدم داشته و همواره رسول خدا صلي الله عليه و آله در طول حياتشان او را بر ديگران مقدم مي داشت؛ و هنگام وفات هم او را بر تو مقدم داشت! آيا قول و وصيت رسول خدا صلي الله عليه و آله را فراموش كرده اي كه فرمود: «تو را نفع نمي رساند مگر عملت و چيزي را به دست نمي آوري مگر آنچه جلوتر فرستاده باشي؟ پس اگر برگردي نجات مي يابي تو هم شنيده اي آنچه ما شنيده ايم؛ ولي انكار كردي و ما بدان اقرار نموديم! پس تو و ما بر خدا وارد خواهيم شد و خدا هرگز بر بندگانش ظلم نمي كند.»
تقويم شيعه، ص62