العروه الوثقی وسیلة النجاة منهاج الصالحین تحریر الوسیلة آراء المراجع
احکام > خوردنی ها و آشامیدنی ها:
حکم خوردن شراب به دستور پزشک (مرجع تقلید آیةالله سیستانی)
سوال با عرض سلام. پزشک برای درمان بیماری من خوردن مقداری شراب را تجویز کرده.ا گر نخورم بیماریم بگفته پزشک درمان نمیشود. باتوجه باینکه شراب حرام میباشد وظیفه من چیست؟
مرجع تقلید: حضرت آیت الله العظمی سیستانی(مدظله)
مرجع تقلید: حضرت آیت الله العظمی سیستانی(مدظله)
جواب: سلام علیکم؛ بزرگوار دکتر اشتباه گفته و او فردی متشرّع و دانا نیست زیرا خداوند شفا و بهبودی را در حرام قرار نداده است لذا به چند حديث در اين رابطه اشاره مي شود:
1. پيامبر گرامي اسلام مي فرمايند: «در چيزهاي حرام، هيچ شفائي نيست». «شفاي شما در چيزهايي كه بر شما تحريم شده، قرار داده نشده است».
بحارالأنوار، ج57، ص162.
2. از حضرت امام صادق ـ عليه السلام ـ در رابطه با اثر دارويي شراب پرسيدند، آن حضرت فرمود: «به درستي خداي عزّوجلّ در چيزي كه آن را حرام كرده، دواء و شفائي قرار نداده است».
بحارالأنوار، ج59، ص86، به نقل از طبّ الائمه، ص32.
3. ابن ابي يعفور به امام صادق ـ عليه السلام ـ عرض كرد: به مرضي مبتلا هستم كه هر وقت شدّت مي كند، قدري نبيذ (شراب انگور) مي آشامم، درد ساكن مي شود. امام ـ عليه السلام ـ فرمود: «نياشام. به درستي كه حرام است و جز اين نيست كه از شيطان است و مي خواهد تو را به حرام بيندازد، اگر از شراب خوردنت نااميد شود، درد برطرف مي شود.
ابن ابي يعفور از محضر امام ـ عليه السلام ـ در مدينه مرخص شد و به كوفه برگشت و دردش بيشتر شدّت كرد، بستگانش برايش نبيذ (شراب انگور) آوردند و اصرار به خوردنش كردند. او گفت: به خدا سوگند، قطره اي از آن را نخواهم آشاميد، چند روزي به شدّت ناراحت بود تا اينكه درد برطرف شد و تا آخر عمر به آن مرض مبتلا نشد.
وسائل الشيعه، ج17، ص277.
نتيجه گيري: بنابراين، در هيچ حرامي شفاء نيست و ما نبايد فريب نفس امّاره و شيطان را بخوريم و نبايد به بهانه هاي واهي به سراغ آشاميدني هاي حرام از قبيل شراب دنبلان گوسفند و غيره برويم.
ما بايد در صورت مبتلا شدن به هر نوع مرضي، از راههاي مشروع و معقول به مداواي خود بپردازيم و از خدا طلب شفاء كنيم. یاحقّ.
1. پيامبر گرامي اسلام مي فرمايند: «در چيزهاي حرام، هيچ شفائي نيست». «شفاي شما در چيزهايي كه بر شما تحريم شده، قرار داده نشده است».
بحارالأنوار، ج57، ص162.
2. از حضرت امام صادق ـ عليه السلام ـ در رابطه با اثر دارويي شراب پرسيدند، آن حضرت فرمود: «به درستي خداي عزّوجلّ در چيزي كه آن را حرام كرده، دواء و شفائي قرار نداده است».
بحارالأنوار، ج59، ص86، به نقل از طبّ الائمه، ص32.
3. ابن ابي يعفور به امام صادق ـ عليه السلام ـ عرض كرد: به مرضي مبتلا هستم كه هر وقت شدّت مي كند، قدري نبيذ (شراب انگور) مي آشامم، درد ساكن مي شود. امام ـ عليه السلام ـ فرمود: «نياشام. به درستي كه حرام است و جز اين نيست كه از شيطان است و مي خواهد تو را به حرام بيندازد، اگر از شراب خوردنت نااميد شود، درد برطرف مي شود.
ابن ابي يعفور از محضر امام ـ عليه السلام ـ در مدينه مرخص شد و به كوفه برگشت و دردش بيشتر شدّت كرد، بستگانش برايش نبيذ (شراب انگور) آوردند و اصرار به خوردنش كردند. او گفت: به خدا سوگند، قطره اي از آن را نخواهم آشاميد، چند روزي به شدّت ناراحت بود تا اينكه درد برطرف شد و تا آخر عمر به آن مرض مبتلا نشد.
وسائل الشيعه، ج17، ص277.
نتيجه گيري: بنابراين، در هيچ حرامي شفاء نيست و ما نبايد فريب نفس امّاره و شيطان را بخوريم و نبايد به بهانه هاي واهي به سراغ آشاميدني هاي حرام از قبيل شراب دنبلان گوسفند و غيره برويم.
ما بايد در صورت مبتلا شدن به هر نوع مرضي، از راههاي مشروع و معقول به مداواي خود بپردازيم و از خدا طلب شفاء كنيم. یاحقّ.
