حکم دروغ بستن به خدا و رسولخدا در حال روزه (مرجع تقلید آیةالله خامنه ای)

جواب: سلام علیکم؛ یک مقدمه قبل از پاسخ به سؤال شما لازم هست و آن اینکه: کلاً راستگويى و دروغگويى دو حالت ارزشمند و غیرارزشمند اخلاقى است كه ريشه در اعتقادات و باورهاى دينى فرد می باشد، زیرا راستگويى حركتى در مسير فطرت و دروغگويى حركتى در غیر مسير فطرت است.
دروغ؛ يكى از بدترين عادات و بزرگترين گناهانی است که از موانع كمال و فراهم شدن اعتبار برای فرد به شمار می آید.
دروغ گفتن در دين مقدس اسلام ممنوع شده و دروغگو مورد نكوهش قرار گرفته است و دروغ كليد همه بديها می باشد.
راست گفتن در دین اسلام و آيين محمدى صلي الله عليه و آله و سلّم تأكيد شده و راستگو مورد تحسين قرار گرفته است.
اسلام نجات انسان را در راستگوئی دانسته و در حدیث آمده: «اَلنَّجاةُ فِى الصِّدْقْ» یعنی نجات در راستگويى است.
در حدیثی از پیامبر اکرم (صلي الله عليه و آله و سلّم) نقل شده است که فرموده: اَقْرَبُكُمْ مِنىّ غَداً فِى الْمَوْقِفِ اَصْـدَقُكُمْ فِى الْحَـديثِ وَ اَدّاكُمْ لِلأمانَةِ وَ اَوْفاكُمْ بِالْعَهْدِ وَ اَحْسَنُكُمْ خُلْقا وَ اَقْرَبُكُمْ مِنَ النّاسِ.
كسانى كه در سخن گفتن راستگوتر و در اداى امانت مواظب تر و در عهد و پيمان با وفاتر و در اخــلاق نيـكوتر و با مردم صميمى تر هستند، در قيامت به من از همه نزديكترند.
در حدیث دیگری از پیامبر اکرم (صلي الله عليه و آله و سلّم) نقل شده است که فرموده: عَلَيْكُمْ بِالصِّدْقِ فَاِنَّهُ بابٌ مِنْ اَبْوابِ الْجَنَّةِ وَ اِيّاكُمْ وَ الْكِذْبَ فَاِنَّهُ بابٌ مِنْ اَبْوابِ النّارِ.
بر شما باد به راستگويى، زيرا راستگويى درى از درهاى بهشت است، و بپرهيزيد از دروغگويى، زیرا دروغگويى درى از درهاى دوزخ است.
در هر صورت دروغ گفتن یکی از زشت ترین رفتارهای اخلاقی هست ولی زشت ترین دروغ؛ دروغ بستن به خداوند و پیامبران و پیامبر اسلام و حضرات معصومین (علیهم السلام) می باشد زیرا این دروغ زشت موجب باطل شدن روزه میگردد.

از حضرت آیةالله العظمی امام خامنه ای در این باره در رساله آموزشی معظّم له دو مطلب در باره دروغی که روزه را باطل میکند نقل شده است:
(1) دروغ بستن به خدا و پیامبران و معصومین (علیهم السلام) بنابر احتیاط (واجب) موجب باطل شدن روزه می‌شود، هر چند بعداً توبه کند و بگوید که دروغ بسته است.
(2) نقل روایاتی که در کتب آمده است و انسان نمی‌داند که دروغ باشد، اشکال ندارد، هر چند احتیاط (مستحب) آن است که آنها را با نسبت به آن کتاب نقل کند (مثلاً بگوید: در فلان کتاب چنان نوشته شده است که پیامبر(صلي الله عليه و آله و سلّم) فرمود…). یاحقّ.