آيت اللَّه شيخ محمد حسن فرزند شيخ محمدباقر نجفي در سال 1200 ق در نجف اشرف ديده به جهان گشود. پس از طي مقدمات، در نوجواني به درس خارج فقه و اصول راه يافت و خوشه چين حلقه ي درس آيات عظام شيخ جعفركاشف الغطاء، سيدمهدي بحرالعلوم، سيدجواد عاملي و شيخ موسي كاشف الغطاء گرديد. در 25 سالگي به درجه ي اجتهاد رسيد و از همان سال نگارش كتاب گرانقدر "جواهر الكلام" را آغاز كرد. جواهر الكلام، اين دائرة المعارف فقه شيعه، ثمرهي 32 سال تلاش شبانه روزي او، اينك، معتبرترين متنِ درسي عاليترين سطح دروس حوزهه اي علميه ي شيعه، يعني درس خارجِ فقه است. وي كه در حوزه ي نجف، كرسي تدريس داشت شاگردان فراواني تربيت نمود كه حضرات آيات سيدحسين كوه كمري، شيخ جعفر شوشتري و ملاعلي كني از آن جمله اند. صاحب جواهر تا آخرين لحظات عمر به تأليف مشغول بود. در اواخر عمر تصميم به شرح كتابي ديگر گرفت، امّا پيمانه ي عمرش به سرآمد. سرانجام اين عالم كم نظير در 66 سالگي در نجف اشرف وفات يافت و پس از تشييعي باشكوه، بدن مطهر او را در مقبره اي كه خود جنب مسجدش در نجف آماده كرده بود، به خاك سپردند. شيخ محمد حسن نجفي در پايان عمر زمام امور ديني را پس از خود به شاگرد فقيه و فرزانه اش شيخ مرتضي انصاري سپرد و جان به جان آفرين تسليم نمود.