روان درمانى

١ – تجویز موسیقی برای بیماران افسرده

سؤال: تجویز موسیقى براى بیمارانى که مبتلا به افسردگى هستند چه حکمى دارد؟

جواب: اگر راه درمان آنها منحصر به شنیدن موسیقى باشد، به مقدار ضرورت مانعى ندارد.

٢ – تجسس در امور خصوصی بیماران روانی

سؤال: تعدادى از مبتلایان به بیماریهاى روانى به علّت انجام کارهاى خلاف اخلاق اجتماعى، یا منافى عفّت، به آن گرفتار شده اند. روان پزشک باید جهت درمان، یا دادن مشاوره، از آنها اطّلاعاتى کسب کند. آیا تجسّس در چنین مواردى براى پزشکان جایز است؟ در صورتى که بخشى از تجسّس به دلیل حسّ کنجکاوى خود پزشک بوده، و نقش آن جهت درمان ضعیف باشد، چه حکمى دارد؟

جواب: تجسّس هاى روان درمانى، که براى درمان ضرورى به نظر برسد، جایز است.

٣ – افشای اسرار بیماران روانی برای کاهش فساد

سؤال: افشاى برخى از اسرار بیماران روانى ممکن است باعث جلوگیرى از جرمهاى قانونى شود. آیا انتقال چنین اطّلاعاتى به نیروهاى امنیّتى جایز، یا واجب است؟ با توجّه به اینکه در صورت افشا، اعتماد مردم از آنها سلب مى شود.

جواب: در صورتى که بتوانند به عنوان نهى از منکر اطّلاعات کلّى را برسانند، بى آنکه نام اشخاصى فاش شود مانعى ندارد، بلکه گاهى واجب است.

٤ – آرام کردن بیمارن روانی به وسیله کتک

سؤال: در بعضى از تیمارستان ها گاهى اوقات براى آرام کردن بیماران روانىِ شدید، آنان را کتک مى زنند. آیا گناهى متوجّه پرستاران مى باشد؟

جواب: در صورتى که راهى براى آرام کردن جز این کار نباشد، ضامن نیستند.

٥ – بستری کردن بیمار در بخش روانی

سؤال: آیا بسترى کردن بیمار روانى، با توجّه به اینکه هنوز امکان روان درمانى مناسب وجود ندارد، و بخش روانى گاه همچون یک زندان جهت تجویز داروهاى خواب آور و خواب کردن بیشتر بیماران مورد استفاده قرار مى گیرد، جایز است؟

جواب: در صورتى که راه درمان، یا راه پیشگیرى از مزاحمت ها، منحصر به آن باشد مانعى ندارد