معصوم چهاردهم، حجت دوازدهم، ولي اللَّه المنتظر، بقيةاللَّه الاعظم، حضرت امام زمان، مهدي موعود (عج) در نيمهي شعبان سال 255 هجري قمري در سامرا به دنيا آمد. پدرش امام حسن عسگري (علیه السلام) و مادر آن حضرت،نرجس خاتون ميباشد. آن امام، همنام و هم كنيه ي پيامبر اسلام (ص) و داراي القاب قائم، منتظر، حجت، مهدي، خلف صالح، صاحب الزمان، بقيةاللَّه و... ميباشد. رهبري پيشوايان الهي به منظور هدايت مردم به سر منزل كمالِ مطلوب است و اين امر در صورتي ميسَّر است كه آنها آمادگي بهره برداري از اين هدايت الهي را داشته باشند. اگر چنين زمينه ي مساعدي در مردم وجود نداشته باشد، حضور پيشوايان آسماني در بين مردم ثمري نخواهد داشت. فشارها و تضييقاتي كه از جانب خلفاي جور بني عباس، به ويژه از زمان امام جواد (علیه السلام) به بعد، بر امامان معصوم وارد شد و محدوديتهاي فوق العاده اي كه از طرف دستگاه حاكم برقرار گرديد، فعاليتهاي امامان را به حداقل رسانيد. وجود اين وضعيت خاص در زمان امامت حضرت مهدي (عج) و همچنين احتمال به شهادت رساندن آن حضرت در آن شرايط حساس، نشان داد كه زمينه ي مساعدي جهت بهره مندي از هدايتها و راهبريهاي امامان در جامعه وجود ندارد. از اينرو حكمت الهي اقتضا كرد كه حضرت مهدي (عج) به اذن خداوند متعال غيبت اختيار كند تا موقعي كه آمادگي لازم در جامعه به وجود آيد. او روزي خواهد آمد و زمين را كه از ظلم و جور پر شده است، از عدل و داد پُر خواهد كرد.