سؤال: اگر شخصی جنب باشد و نماز و روزه بگیرد ولی نداند که جنب است وبعد از چند مدت متوجه شود و بداند که جنب بوده تکلیف چه میباشد؟
جواب:روزه های وی صحیح است و نمازهایی که قبل بجا آورده است قضا کند.
سؤال: مادرم تعدادی روزه قرضی دارد. با هر زحمتی که هست روزهای ماه مبارک رمضان را روزه می گیرد ولی توانایی ادای روزه های قرضی خود را (به دلیل کهولت سن وبیماری) در خود نمی بیند. حال آیا من به عنوان فرزند اومی توانم (در حالی که در قید حیات است) روزه های قرضی را ادا کنم؟
جواب:قبل از فوت ایشان جایز نیست.
سؤال: حکم کسی که ماه رمضان بر اساس شهادت دو نفر ۲۹ روز روزه گرفته اند چیست ؟
جواب:قضا لازم نیست .
سؤال: کسی که روزه قضا بر مستحب بگیرد آیا میتواند جایگزین کند؟
جواب:جایگزین نمیشود و کسی که روزه ماه رمضان به ذمه او باشد صحیح نیست روزه مستحبی بگیرد و روزه باطل است.
سؤال: در مسافرت می توانیم روزه قضا بگیریم (مسافرت کمتر از یک هفته می باشد) ؟
جواب:روزه قضا را نمی توان در سفر گرفت .
سؤال: آیا کسی که روزه ای بر گردنش باشد از سال گذشته و تا بحال نتوانسته آن را بگیرد می تواند معادل آن بجای ۶۰ روز کار دیگری انجام دهد؟
جواب:می تواند برای هر روز که عمداً نگرفته است ۶۰ فقیر را اطعام کند یا به هر یک ۷۵۰ گرم گندم یا نان و امثال آن بدهد.
سؤال: برای گرفتن روزه و نماز قضا برای میت (مثلا ده سال) آیا چند نفر در یک زمان می توانند این تکلیف را انجام دهند . ( برای مثال ۵ نفر و هرکدام دو سال نماز و روزه بگیرند ) ؟
جواب:می توانند و ترتیب معتبر نیست .
سؤال: اگر زن و شوهر جوانی در ماه رمضان در زمانی که روزه هستند ناخاسته و بدون کنترل خود با هم نزدیکی کنند و روزه شان باطل شود چه باید بکنند؟
جواب:قضا و کفاره واجب است و کافی است اطعام شصت مسکین هر مسکینی ۷۵۰ گرم گندم یا آرد برای هر یک از زن و شوهر.
سؤال: در روزه قضای ماه رمضان اگر سهواً (قبل از ظهر ـ بعد از ظهر) چیزی خورده شود و زمان کافی برای گرفتن روزه قضا باشد حکم روزه چیست؟
جواب:اگر از روی سهو باشد روزه را باطل نمی کند.
سؤال: حکم قضای روزه چیست؟
جواب:باید روزه هایی را که نگرفتید قضا کنید و اگر کسی روزه ماه رمضان را به خوردن یا آشامیدن یا جماع یا استمناء یا باقی ماندن بر جنابت باطل کند ، در صورتی که بداند آن کار روزه را باطل می کند، اضافه بر قضا ، کفاره هم بر او واجب میشود . و همچنین - بنا بر احتیاط واجب- نسبت به کسی که جاهل به حکم است ولی در جهل خود معذور نیست و مطمئن هم نیست یعنی احتمال می دهد که مبطل باشد.
و اما کسی که مساله را نمی داند و در جهل خود معذور است یا مطمئن است که آن کار روزه را باطل نمی کند کفاره بر او نیست ولی اگر می داند مبطل است و نمی داند کفاره دارد باید کفاره بدهد.
و در کفاره افطار روزه ماه رمضان، کافی است به شصت فقیر غذا بدهد به هر کدام ۷۵۰ گرم گندم یا آرد یا نان و مانند آنها. و اگر می دانست که باید قضا کند و قضای آن را یک سال به تأخیر انداخت تا ماه رمضان بعد برسد باید بابت هر روزعلاوه بر قضا ۷۵۰ گرم گندم، آرد یا نان را به یک فقیر بدهد و اگر بیش از یک سال تأخیر بیاندازد کفاره تکرار نمی شود. و نسبت به قضا اگر در مقدار فوت شده شک دارید مقدار متیقن یعنی کمتر کافی است