روزه بيماران و ضعفا

سؤال 565 :اينجانب مبتلا به سينه درد هستم و گاهى به ضعف غير قابل تحمل مبتلا مى شوم و در عين حال راضى مى شوم روزه ام را بخورم، آيا اگر با اين حال روزه بگيرم صحيح است؟

جواب:  اگر روزه باعث پيدايش مرض يا شديد شدن بيمارى شود صحيح نيست و بايد روزه را افطار كنيد.

سؤال 566 :اينجانب مبتلا به ضعف چشم مى باشم و خيلى مايلم روزه بگيرم، ولى مى ترسم براى چشمانم ضرر داشته باشد، آيا روزه بگيرم؟

جواب:  در صورتى كه خوف و ترس ضرر براى چشم داشته باشيد، روزه گرفتن جايز نيست.

سؤال 567 :كسى كه در اثر روزه گرفتن دچار كم خونى يا سردرد شديد مى شود، آيا مى تواند روزه نگيرد؟

جواب:  اگر ضعف و كم خونى و سردرد به گونه اى باشد كه عادتاً نمى تواند تحمل كند، روزه واجب نيست.

سؤال 568 :دختر اينجانب نُه سالش شده، ولى روزه گرفتن برايش مشكل است و گاهى به ضعف شديد مبتلا مى شود، آيا افطار كند؟ در صورت افطار آيا قضا بر او لازم است؟

جواب:  اگر روزه موجب ضعف غير قابل تحمل بشود و براى او مشقت و حرج داشته باشد روزه نگيرد. ولى بعداً در صورت تمكن و قدرت قضا كند.

سؤال 569 :دكتر، اينجانب را از روزه گرفتن منع كرده و اظهار داشته كه روزه برايت ضرر دارد، آيا بايد به گفته او روزه ام را افطار كنم؟

جواب:  اگر خوف ضرر باشد، نبايد روزه بگيرد.

سؤال 570 :چنانچه دكتر شخصى را از گرفتن روزه منع كند، آيا نظر او قابل اجرا است؟

جواب:  اگر دكتر متخصص باشد و از گفته او اطمينان حاصل شود، گفتار او حجت است[1]