العروه الوثقی وسیلة النجاة منهاج الصالحین تحریر الوسیلة آراء المراجع
احکام > حکایات دلنشین:
مجازات خنده مرحوم آیةالله نخودکی اصفهانى هنگام مرگ
شخصى نقل كرد و گفت: «به مشهد مقدس مشرف شده بودم. ديدم شيخ حسنعلى نخودکی اصفهانى در زير برف نماز مىخواندند. پس از چهار ساعت كه برگشتم، ديدم برف در حال باريدن است و ايشان را در حالت ركوع ديدم كه مقدار زيادى برف روى كمر ايشان جمع شده بود».
اما از سوى ديگر گفته اند: «لحظات جان سپردن ايشان بسيار سخت بود. از او سؤال كردند: اين حالت از شما عجيب است! با آن همه كراماتى كه داشتيد، چرا اين گونه ايد؟
مرحوم شيخ در جواب گفته بود: براى من نيز تعجب داشت. لذا از موكلين قبض روح دليل آن را سؤال كردم، گفتند: به جهت اين است كه دو بار در حرم مطهر حضرت رضا عليه السلام بلند خنديدى!».
«اينگونه نيست كه ورع يك يا چند مرحله داشته باشد، بلكه مراتب آن بسيار زياد است و همگان به طور مستمر نيازمند تقويت روحِ پرهيزگارى در خود هستند.
...هيچگاه از يك كودك چند ساله سؤال نمىشود: چرا با پاى كثيف روى فرش آمدى؟ اين سؤال را از يك انسان كامل و عاقل مىپرسند، چرا كه چنين رفتارى در شأن او نيست».
اما از سوى ديگر گفته اند: «لحظات جان سپردن ايشان بسيار سخت بود. از او سؤال كردند: اين حالت از شما عجيب است! با آن همه كراماتى كه داشتيد، چرا اين گونه ايد؟
مرحوم شيخ در جواب گفته بود: براى من نيز تعجب داشت. لذا از موكلين قبض روح دليل آن را سؤال كردم، گفتند: به جهت اين است كه دو بار در حرم مطهر حضرت رضا عليه السلام بلند خنديدى!».
«اينگونه نيست كه ورع يك يا چند مرحله داشته باشد، بلكه مراتب آن بسيار زياد است و همگان به طور مستمر نيازمند تقويت روحِ پرهيزگارى در خود هستند.
...هيچگاه از يك كودك چند ساله سؤال نمىشود: چرا با پاى كثيف روى فرش آمدى؟ اين سؤال را از يك انسان كامل و عاقل مىپرسند، چرا كه چنين رفتارى در شأن او نيست».
