فتاوای آیت الله العظمی مکارم شیرازی (مدظله)

١ – حواله دادن طلبکار به سمت فرد دیگر

سؤال: من یک بازاری هستم و بابت خرید اجناس مورد نیازم بدهکاری هایی دارم و در مقابل از افراد به همان نسبت طلبکار هستم، آیا می توانم برای تسویه بدهی و وصول طلبم، به طلبکارم بگویم طلبت را از فلانی بگیر؟

جواب: اگر طلبکار قبول کند، بدهی بر ذمّه آن شخص می شود و بدهکار از بدهی خلاص می گردد و به این کار حواله دادن می گویند، بشرط اینکه حواله دهنده و طلبکار بايد مقدار حواله و جنس آن را بدانند و اگر ندانند حواله باطل است، پس اگر بگويد يکى از دو طلبى که دارى از فلان کس بگير، درست نيست.

٢ – رضایت کسی که به او حواله داده شده

سؤال: آیا در بحث حواله رضایت و قبول کردن بدهکاری که به سمت او حواله داده میشود، شرط است؟

جواب: هرگاه سر کسى حواله بدهند که بدهکار است لازم است قبول کند، ولى اگر سر کسى حواله دهند که بدهکار نمى باشد لازم نيست قبول کند و در صورتى حواله صحيح است که او قبول کند، همچنين اگر انسان بخواهد به کسى که طلبکار است جنس ديگرى را حواله دهد مثلاً يکصد کيلوگندم طلبکار است به او حواله دهد يکصد کيلو جو در عوض آن بگيرد، در صورتى صحيح است که طلبکار اين حواله را قبول کند.