احکام >
27 جمادی الاول:
شهادت ابوسلمه اسدي (4 ق)
ابوسلمه، عبدالله بن عبدالأسد بن هلال مخزومي پيش از هجرت در مكه معظمه از برة بنت عبدالمطلب ديده به جهان گشود. وي پسرعمه رسول خدا صلی الله علیه و آله و برادر رضاعي آن حضرت بود زيرا هر دوي آنها مدتي از ثويبه كنيز ابولهب شير نوشيده و آن زن مكرمه مقام دايهگري آن دو را بر عهده داشت.[۱]
وي در مكه معظمه با بانوي شريف و نجيب به نام ام سلمه ازدواج كرد و از او داراي فرزنداني شد. ابوسلمه پس از هجرت به مدينه منوره از دلاورمردان مجاهد و ياران نزديك رسول خدا صلی الله علیه و آله بود.
او در غزوه احد به دست يكي از مشركان به نام ابواسامه جشمي زخمي گرديد و پس از پايان جنگ و بازگشت به مدينه منوره به مداواي زخم خويش پرداخت و پس از مدتي بهبودي حاصل شد. پيامبر صلی الله علیه و آله پس از حصول سلامت و بهبودي وي او را در رأس سپاهيان مسلمان به سريهاي اعزام فرمود كه به سريه ابيسلمه معروف گرديده است.
وي در اين سريه با دشمنان پيامبر صلی الله علیه و آله جنگيد و برخي از آنان را هلاك و تعدادي را زخمي و عدهاي را اسير كرد و اسيران را به همراه غنايم فراوان به مدينه بازگردانيد و مورد تشويق و تحسين رسول خدا صلی الله علیه و آله قرار گرفت. اما از بازگشت مجدد او به مدينه منوره بيش از هفده روز نگذشته بود كه زخم بازويش دوباره شدت گرفت و وي را در بستر بيماري انداخت.
اين بار مداواي وي و تلاشهاي همسرش امسلمه براي بهبودي و حصول سلامتي، نتيجهاي نداد و همچنان در رنج و آزار بود تا اين كه در اواخر جمادی الاول يعني سه روز مانده به پايان اين ماه در سال چهارم قمري روح شريفش به ملكوت اعلي پرواز و شهد شهادت را نوش جان كرد.
پيامبر اكرم صلی الله علیه و آله كه به وي و خانوادهاش بسيار علاقمند بود، پس از شهادت وي نگذاشت خانوادهاش بيسرپرست باقي بمانند و با پيشنهاد پسرش عمر بن ابيسلمه پس از پايان عده وفات با همسرش امسلمه ازدواج كرد و از اين طريق، خانواده آن شهيد عالي مقام را در پناه خويش درآورد.[۲]
1- البداية والنهاية (ابن كثير)، ج 4، ص 103.
2- نك: البداية والنهاية، ج 4، ص 70 و ص 103؛ السيرة النبوية (ابن كثير)، ج 3، ص174
منبع: پایگاه دانشنامه اسلامی