هلاكت معاويه بن ابي سفيان بنابر روایتی(60 هجری قمری)

معاويه بن ابي‌سفيان (صخر) بن حرب بن اميه، بيست و شش و يا بيست و دو سال پيش از هجرت نبوي در مكه معظمه و در خانه پدرش ابوسفيان و يا خانه عتبه بن ربيعه از زني انتقام‌جو و عقده‌گشا به نام "هند بنت عتبه"، معروف به هند جگرخوار زاييده شد.

خانواده ابوسفيان در دشمني با پيامبر صلی الله علیه و آله و انكار دين مبين اسلام و راه‌اندازي جنگ‌هاي گوناگون بر ضد مسلمانان و ايجاد فتنه و فساد و كشتار معروف مي‌باشند. به ويژه كردار زشت هند، مادر معاويه در مثله كردن بدن غرقه به خون حضرت حمزه سيدالشهداء و بيرون آوردن جگر وي و خوردن آن بيش از همه، آنان را رسوا و در نزد همگان بي‌مقدار نمود.

به هر روي، معاويه در زمان عمر بن خطاب به حكومت شام دست يافت و در عصر عثمان بن عفان بر اقتدار خويش افزود و پس از كشته شدن عثمان و انتخاب حضرت علي علیه‌السلام به خلافت اسلامي از پيروي خليفه منتخب مسلمانان سرباز زد و پرچم مخالفت برگرفت و با تمام توان خويش به مبارزه برخاست و جنگ بزرگ صفين را پي‌ريزي كرد و پس از شهادت حضرت علي علیه‌السلام با خلافت مقبول امام حسن علیه‌السلام نيز به مبارزه همه جانبه پرداخت و سرانجام آن حضرت را با صلح تحميلي از قدرت كنار زد و يكه‌تاز ميدان شد و از آن زمان به مدت بيست سال خلافت مسلمانان را بر عهده داشت.

در اين مدت جنايات فراواني مرتكب گرديد و قتل و كشتار زيادي به عمل آورد. سرانجام در 86 و يا 82 سالگي در دمشق وفات يافت و در همين شهر دفن گرديد. مورخان، تاريخ وفاتش را ماه رجب سال 60 قمري مي‌دانند وليكن در روز وفاتش اختلاف دارند. برخي چهارم، برخي پانزدهم و برخي بيست و دوم اين ماه را روز وفاتش مي‌دانند. وليكن روز پانزدهم رجب به روز وفات وي معروف شده است.^[۱]

1-  وقايع الايام (شیخ عباس قمی)، ص 309؛ تاريخ خليفه بن خياط (عصفري)، ص 171؛ الثقات (ابن حبان)، ج 2، ص 305.

منبع: پایگاه دانشنامه اسلامی