جواب:
بسم الله الرحمن الرحیم
سلام علیکم و رحمة الله
وقت شما به خیر و برکت و سعادت
با تشکر از شما به خاطر اعتمادتان به سایت انهار جهت دریافت پاسخ به سؤال شرعی؛
بزرگوار؛ خدا را شاکر باشید که در زمان حیات دنیایی متوجه اصلاح امور معنوی خود شده اید و این امر را موکول پس از زندگانی دنیایتان نکرده اید. و البته همین که به فکر قضای عبادات انجام نشده خود افتاده اید قدم در راه رستگاری است اما متوجه باشید که شیطان در چنین لحظه ای تلاش میکند شما را از حجم عبادت های انباشته شده بترساند و مدام با بزرگ نمایی قضای نماز ها و روزه ها شما را از انجام آنها دلسرد کند بنابراین با توکل به خداوند قضای عبادات خود را آغاز کنید و بدانید که همین که شروع کنید خداوند توان انجام آنها را به شما مرحمت خواهد فرمود.
اولاً: کسی که زنده باشد باید عبادات انجام نشده اش را خودش انجام دهد و کسی که زنده است نمی تواند زنده دیگری را برای انجام عبادات خود اجیر کند و اگر انجام ندهد و بخواهد پس از مرگ عبادات ضایع شده اش قضا شود {اگر اگر اگر اجیر انجام دهد} بیشترین اجر برای انجام دهنده «یعنی اجیر» هست یعنی از ده ثواب نه ثواب به او میرسد و یک ثواب به میت می رسد.
ثانیاً: شما می توانید عبادات خود را بدون رعایت مستحبات {یعنی ترک اذان و اقامه و حتی قنوت و گفتن یک تسبیحات اربعه به جای سه تسبیحات و گفتن سلام آخر نماز} شروع کنید تا انجام آنها به راحتی و زمان کوتاه برایتان مقدور شود.
ثالثاً: برای انجام روزه ها؛ قضای آنها را بگیرید چون هر روزی که به عمداً نگرفته اید باید علاوه بر قضای روزه کفاره نیز بدهید در دادن کفاره مخیّر هستید به اینکه یا شصت روز روزه بگیرید یا به شصت فقیر طعام بدهیم و لذا اگر نمی توانید روزه بگیرید دادن طعام به فقیر را انتخاب کنید و برای هر فقیر هر روز ۲۰۰۰ تومان پول نان بدهید یعنی ماهی ۶۰ هزار تومان میشود و باید ۳۸ سالی که روزه به گردن شما هست را ضربدر ۶۰ هزار تومان کنید میشود ۲ میلیون و ۲۸۰ هزار تومان و با دادن این پول کفاره روزه خواری عمدی ۳۸ ساله از دوش شما برداشته می شود و فقط قضای روز می ماند آن را هم انشاالله کم کم و به تدریج بگیرید و همانطور که گفته شد قطعاً خداوند متعال شما را در این راه کمک و یاری خواهد کرد و نگرانی و ترس از انجام نمازهای قضا به خودتان راه ندهید.
به این نکته توجه داشته باشید که هرگاه خواستید پول کفاره را بدهید به خود فقیر ندهید بلکه یا باید نان بگیرید و به فقیر بدهید یا به کمیته امداد یا مؤسسات خیریه بدهید و بگویید این کفاره روزه عمد هست و یا به روحانی مطمئن بدهید و بگویید پول کفاره عمد است. یاحقّ.