آیةالله العظمی امام خامنه ای: در انعقاد نذر، صرف نیّت کافی نیست و ذکر صیغه لازم است؛ گرچه لازم نیست صیغه به عربی باشد؛ مثال: «لله علیّ أن اصلّی صلاة اللیل»؛ «برای خدا بر من است که نماز شب بخوانم» یا «لله علیّ أن اترک الغیبة»؛ «برای خدا بر من است که غیبت نکنم».[1]
آیات عظام: امام خمینی، اراکی، گلپايگاني، خوئي، بهجت، فاضل لنکرانی، تبريزي، وحید خراسانی، سيستاني، شبیری زنجانی ، صافي گلپایگانی، مکارم شیرازی، نوري همدانی، مظاهری، سبحانی: در تحقق نذر باید (به هر زبان)[2] صیغه خوانده شود،[3] مثلاً بگوید: اگر مريضم خوب شود، «براي خدا»[4] بر من است[5] كه فلان مقدار به فقير بدهم[6].[7]
[2]آیةالله العظمی بهجت: كسي كه نذر مي كند، بايد به قصد قربت و نزديك شدن به خداوند متعال نذر كند، بنابراين اگر براي خدا نذر نكند، صحيح نيست، بنابراين كافي است موقع نذر كردن بنابر أظهر بگويد «لله عليّ» يعني: «براي خداوند، به عهده من باشد كه فلان كار را انجام دهم» و اگر كسي عربي نداند ترجمه آن را به هر زباني بگويد كافي است.
[3] و اگر صيغه نذر خوانده نشود، نذر منعقد نمي شود و چيزي واجب نمي شود.
[4]آیةالله العظمی فاضل: و بايد «براي خدا» به زبان گفته شود و قصد آن در دل كافي نيست،
آیةالله العظمی زنجاني: در صيغه نذر بايد نام خداوند به زبان جاري گردد، ولي ساير اجزاء صيغه لازم نيست با لفظ باشد، بلكه مي تواند با نوشتار يا انجام كاري باشد،
آیةالله العظمی سيستاني: اگر نام خدا را نبرد و فقط بگويد نذر كردم يا نام يكي از اولياي خدا را ببرد نذر صحيح نیست،
[5]آیةالله العظمی صافي: براي خدا بر من، يا بر عهده من يا بر ذمّه من است،
[6]آیةالله العظمی مظاهری: نذر بايد با زبان گفته شود و قصد آن در دل كافى نيست و لازم نيست آن را به عربى بگويد، پس اگر بگويد چنانچه مريضم خوب شود فلان مقدار به فقير مىدهم صحيح است.