احکام >
گناهان:
چگونگی جلوگیری از غیبت (مرجع تقلید آیةالله مکارم)
سوال سلام.در جمعی بودم که همه آنها از من بزرگتر بودند، شخصی در جمع غیبت می کرد به او به طور کاملا مؤدبانه گفتم غیبت نکند و گفتم غیبت باعث می شود 40 روز نماز قبول نشود. احساس کردم از من ناراحت شده است. آیا من دچار گناه شده ام؟ چاره این کار چیست؟
مرجع تقلید: حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی(مدظله)
جواب: سلام علیکم؛ کار شما صحیح و مصداق بارز نهی از منکر بوده است و نه تنها گناهی نکرده اید بلکه دارای اجر و ثواب هست.
{نقل شده} روزی یکی از اولیاء به الیاس و خضر (علیهما السّلام) شکایت کرد که مردم بسیار غیبت می کنند و حال آن که غیبت از گناهان کبیره است و هر چقدر آن ها را نصیحت می کنم و از غیبت کردن منع می نمایم سخن مرا نمی شنوند و آن عمل قبیح را ترک نمی کنند.
حضرت الیاس علیه السّلام فرمود: چاره این کار آن است که هر کس وارد مجلس شد به او بگو که بگوید: «بِسمِ الله الرَّحمنِ الرَّحیمِ وَ صَلّی اللهُ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ» که در این صورت خداوند ملکی را بر اهل آن مجلس موکّل می گرداند که هرگاه کسی شروع به غیبت نماید آن ملک او را از آن باز دارد و از حق تعالی سؤال نماید تا آن قوم را از غیبت کردن نگاه دارد.
حضرت خضر علیه السّلام فرمود: چون کسی در وقت بیرون رفتن از مجلس بگوید «بِسمِ اللهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ وَ صَلّی الله عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ» حق تعالی ملکی را می فرستد تا آن که نگذارد که اهل آن مجلس غیبت او را نمایند. یاحقّ.
منبع: وسائل الشیعه، ج۷، ص۳۴۲.
کلیه حقوق مادی و معنوی این وب سایت متعلق به پورتال انهار میباشد.
پورتال انهار