سؤال 1019 - وقفنامهاى كه تاريخ آن نود سال قبل است رقباتى را وقف نموده جهت مصارفى از قبيل روضه خوانى واطعام ليالى قدر و عاشورا و هم چنين اطعام به ارحام وصوم وصلوة براى خودش و اين مطلب مسلم است كه بيش از سن واقف عبادت صوم وصلوة براى او داده شده بنا بر اين آيا متولى مىتواند آنچه را كه صرف صوم وصلوة مىكرد در امور خيريه ديگر مصرف نمايد يا بايد الى الابد جهت واقف صوم وصلوة استيجار كند.
جواب: وقف بر صوم وصلوة واقف ظاهرا از مصاديق وقف بر نفس و باطل است در اين صورت نسبت به اين مقدار منافع، ملك موقوفه مال ورثه واقف است و بر فرض اين كه وقف باطل به منزله وصيت باشد استيجار زائد بر عمر مبت لازم نيست و بر فرض اين كه جهت احتمال خلل در عبارت استيجارى به مقدار عمر ميت وصيت موصى به دو مقابل عمر نيز رجحان داشته باشد لكن وصيت به صوم وصلوة ابد الدهر رجحان ندارد و اين احتمالات جزء وسوسه محسوب است.
سؤال 1020 - شخصى ملكى را وقف بر حضرت ابا عبد الله الحسين عليه السلام مىنمايد و حق التوليه را براى خودش نه دهم قرار مىدهد يعنى نه سهم براى خودش باشد و يك سهم براى امام عليه السلام آيا اين وقف صحيح است يا نه.
جواب: وقف مذكور نسبت به نه سهم كه براى خود قرار داده به نظر حقير مشكل است و عرفا وقف بر نفس محسوب است و بعيد نيست نسبت به يك عشر مال امام عليه السلام وقف صحيح باشد