سؤال 381 - شخصى در اثناء سال، به سادات مستحق و همچنين به مستحقين غير سيد، به قصد قرض، پول و اجناس ديگر مىداده و نمىدانسته آنها هم به قصد قرض مىگرفتهاند يا نه، هر سال حساب مىكرده مقدارى خمس بدهكار مىشده طلبى كه - به قصد خودش بعنوان قرض - از سادات داشته از بابت سهم سادات، حساب مىكرده و آنان را برئ الذمه مىنموده و آنچه را كه از غير سادات مىخواسته با اجازه حاكم شرع، از بابت سهم امام عليه السلام حساب مىنموده اين عمل به نظر مبارك چه صورت دارد؟.
جواب: در فرض سؤال، ذمه قرض گيرنده در صورتى مشغول مىشود كه وجه را به قصد قرض بگيرد مثل اين كه خودش بگويد قرض بدهيد و شما هم به همين قصد بدهيد و يا شما بگوئيد قرض است و او قبول كند و بگيرد و در غير اين صورت اگر آنچه را به او دادهايد تلف كرده باشد ضامن نيست بلى تا عين، باقى است شما مىتوانيد پس بگيريد يا بگوئيد قرض باشد و او هم قبول كند تا ذمهاش مشغول شود.