وطی به شبهه

١ – احکام وطی به شبهه

سؤال: لطفاً در مورد وطى به شبهه به سؤالات زیر پاسخ دهید:
الف) آیا در تحقّق شبهه، وجود ظنّ معتبر به استحقاق وطى شرط است؟ یا هر گونه ظنّى براى تحقّق شبهه کفایت مى کند؟ یا اصلا ظن لازم نیست، و احتمال استحقاق وطى کافى است؟
ب) آیا حلیّت وطى شرط تحقّق شبهه مى باشد، یا با حرمت وطى نیز شبهه محقّق مى شود؟
ج) آیا در مورد فرد جاهل قاصر و مقصّر نسبت به مقدار عدّه و حکم آن، شبهه تحقّق مى یابد؟
د) آیا واطى به شبهه صاحب فراش محسوب مى شود، یا تنها مؤاخذه نمى شود؟
هـ) آیا وطى نائم و مجنون و مکرَه، و نیز وطى ناشى از نکاح فاسد، وطى به شبهه محسوب مى گردد؟

جواب: الف) احتمال کافى نیست; و ظن اگر سبب شود که او خود را مستحق بداند کفایت مى کند.
ب) شبهه آن است که انسان آن وطى را براى خود مجاز بداند; هر چند بر اثر عوارض آن را حرام ببیند. مثلا تصوّر کند که ازدواج شرعى واقع شده، ولى در ماه رمضان یا در زمان عادت با همسر خود نزدیکى کند. این هم مصداق وطى به شبهه است.
ج) در صورتى که باور کند آن وطى براى او حلال است، حکم وطى به شبهه جارى است.
د) واطى به شبهه صاحب فراش نیست. و اگر آن زن شوهرى داشته باشد، فرزند به شوهر ملحق مى شود.
ه) هیچ کدام وطى به شبهه نیست، هر چند تکلیف از چنین اشخاصى برداشته شده است. ولى در نکاح فاسد، اگر خیال مى کرده نکاح صحیح است، وطى به شبهه محسوب مى شود.

٢ – زمان آغاز عدّه در وطی به شبهه

سؤال: در وطی به شبهه که لازم است عدّه طلاق نگه دارند، آیا آغاز عدّه از وطی به شبهه محسوب می شود یا از علم به موضوع؟

جواب: مبدأ عده وطی به شبهه از زمان آخرین وطی به شبهه است